Ώρα για ποίηση.

 

Αδύνατο είναι να γενεί
χοίρου πουλί μετάξι
και του χωριάτη το παιδί
να ‘χει αρχοντια και ταξη.
(Α. Κομούτος)

Απάντηση:

Αλήθεια που 'ναι σήμερο ο κόντες ο Κουμούτος, πάει το Κουμουτέικο! σύρε και μαθετού το. Πες του πως τελειώσανε ούλα τ΄ αρχοντολόγια, καινούρι' αφέντες φανήκαν κι από μικρούλια σόγια.

Χοίρου πουλί εγίνηκε

μετάξι πλουμιδάτο,

και του χωριάτη το παιδί

αφεντικό χλιδάτο!

Πες του ότι καταργήσαμε

εκειό το Λίμπρο Ντόρο,

αργάτης τρώει κόκορο

κι αφέντης κομιντόρο!

Νέο σουξέ του Νότη.

Άρπαξα τις δόσεις μου

που ήτανε για μένα

έβαλα στον πάγκο μια μυτιά,

όλα τα ξιφάκια μου επάνω απλωμένα

τράβηξα την πρώτη ρουφηξιά,

όλα τα ξιφάκια μου επάνω απλωμένα

τράβηξα την πρώτη ρουφηξιά.

Μια μυτιά σου μόνο φτάνει

αεροπλάνο να με κάνει,

ένα μιλιγκράμ στο στόμα

λιώμα μ΄ έχει κάνει λιώμα.

Μια μυτιά σου μόνο φτάνει

αεροπλάνο να με κάνει,

ένα μιλιγκράμ στο στόμα

λιώμα μ΄ έχει κάνει λιώμα.

Έκλεισα τα μάτια μου

ζαλίστηκα από σένα

έφυγα για άλλη μια φορά,

έγινα κουρούμπελο

το έκανα για μένα

θα το κάνω άλλη μια φορά,

έγινα κουρούμπελο

το έκανα για μένα

θα το κάνω άλλη μια φορά.

Μια μυτιά σου μόνο φτάνει

αεροπλάνο να με κάνει,

ένα μιλιγκράμ στο στόμα

λιώμα μ΄ έχει κάνει λιώμα.

Μια μυτιά σου μόνο φτάνει

αεροπλάνο να με κάνει,

ένα μιλιγκράμ στο στόμα

λιώμα μ΄ έχει κάνει λιώμα.

Μια μυτιά σου μόνο φτάνει

αεροπλάνο να με κάνει,

ένα μιλιγκράμ στο στόμα

λιώμα μ΄ έχει κάνει λιώμα.

Μια μυτιά σου μόνο φτάνει

αεροπλάνο να με κάνει

ένα μιλιγκράμ στο στόμα λιώμα μ΄ έχει κάνει λιώμα.

 

Ο Σκούρκος

Άντζουλος Μωρέ Νιόνιο τη μ' έβρηκε τι πόνοι ειν΄ ετούτοι δε μ' έδιναν καλύτερα μια μες τον ακούτη!

Νιόνιος Πάψε κ΄ εμαλινάρισα ο διάολος μεσαθέσου τ΄ αυτία μου τα πέταξες μ΄ εφτούνες τσι φωνές σου.

Άντζουλος Που το ΄ξερα ωρε Νιόνιο μου ότι εσύ κοιμάσαι; τη συφορά που μ΄ έβρηκε καθόλου δε λυπάσαι;

Εγώ σκαλίζω τση βραγιές κι εσύ μες το σεντόνι, και ο σέσενας μου τρούπωσε μέσα στο παντελόνι.

Με 'φαε, με περόνιασε κοντά στα αχαμνά μου, ο πόνος είναι αβάσταχτος καίνε στα σωθικά μου.

Σήκω, πιλάλα ογλήγορα, τρέχα στο σπετσερίο, και βλισιγάντι ζήτα του, κι οπίσω στο χωρίο.

Νιόνιος Σώπα μωρέ και τι έπαθες πως διάολο φουγιάζεις; που είναι ρεμέντιο εφτό εφτού έμενανε να βιάζεις;

Σιγά μη πάω και στο γιατρό για τσίμπημα από σκούρκο Α! και σταμάτα τσι φωνές μη κάνεις σα το Τούρκο!

Εγώ νογάω να σου πω μεγάλο γιατροσόφι, ελα, κι αφού με ξύπνησες φτιάξε μου κι ένα coffee,

να μου το κάμεις μέτριο και όχι πιτιμέζι και πήγαινε στο τράγο μας που απ΄ αμπονώρα χέζει,

και πάρε φρέσκο το σκατό να φτιάξεις φτιάξε βλισιγάντι και βάρτο εκεί που σ΄ έφαγε, θα σου περάσει γάντι.

Άντζουλος Όρσε! να, πάρε το καφέ πάρτα μη στα χρωστάω, σκατά βάλε στα μούτρα σου, εγώ στη χώρα πάω!

Ώρε και άλλαξε πλευρό μη σηκωθείς πιασμένος, γιατί όλη νύχτα στο φου μπου σε έχει ο χεσμένος!