Ομιλίες


Δεν μπορούμε να μιλάμε για θέατρο στη Ζάκυνθο, χωρίς να αναφερθούμε στις «ομιλίες».
« Οι 'ομιλίες' είναι ιδιότυπο λαϊκό θέατρο που αναπτύχθηκε το 17ο και 18ο αιώνα με την επίδραση του Κρητικού Θεάτρου και της Comedia dell' arte.
Τελικά δημιουργήθηκαν 'ομιλίες' ζακυνθινές. Η ζακυνθινή δημιουργία απαλλάχτηκε τελείως από την κρητική επίδραση. Η παράδοση καλύπτει όλο το 19ο αιώνα.
Οι Ζακυνθινοί όμιλοι συνεχίζουν να παίζουν διασκευασμένα τα κρητικά έργα, τα έργα του παλιότερου και του σημερινού ζακυνθινού λαϊκού θεάτρου. Στις 'ομιλίες' παίζουν αποκλειστικά άντρες ηθοποιοί, που υποδύονται και τους γυναικείους ρόλους, φορώντας μάσκες. Το κείμενο είναι δεκαπεντασύλλαβος στίχος που απαγγέλλεται με μακρόσυρτη προφορά .»
Λαϊκοί όμιλοι από την πόλη, και κυρίως από τα χωριά, συνεχίζουν αυθεντική την παράδοση των 'ομιλιών' και στον 21ο αιώνα, γράφοντας και παριστάνοντας 'ομιλίες' με θέματα ζωντανά, καυτηριάζοντας και σατιρίζοντας την καθημερινή πραγματικότητα της Ζακύνθου.

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

Oι καλύτερες μέρες.



Δε ξέρω τι με έπιασε
καιρό έχω να γράψω,
πολλά μου φταίνε σήμερα
και μου ΄ρχετε να κλάψω.

Λογαριασμούς απλήρωτους
έχω πολλούς μπροστά μου,
και όσο κι αν ψάχνω λογική
δε είμαι στα σωστά μου.


Μου ήρθε ο λογαριασμός
ΔΕΗ για να πληρώσω
και το χαράτσι μέσα μου
το άκουσα καμπόσο.

Τηλέφωνο και κινητό
μου ήρθε στο καπάκι,
και το νερό τση ύδρευσης
το πήρα για χαπάκι.

Μου ήρθε το αυτοκίνητο
δια μέσου  εφορίας,
γιατί έχω λέει απλήρωτα
τέλη κυκλοφορίας.

Σε ένα τάφο μέσα του
έχω θάψει τσου δικούς μου
κι ο Δήμαρχος μου ζήτησε
μέρος απ τσου οβολούς μου

Βενζίνη στο αυτοκίνητο
έχω καιρό να βάλω,
γιατί έχω την ασφάλεια
απ το κώλο μου να βγάλω.

Χρωστάω στο ΤΕΒΕ χρήματα
γύρω στους έξι μήνες,
και δε μου γραφούν
φάρμακα ούτε και ασπιρίνες.

Στο super market βερεσέ
σταμάτησαν να δίνουν,
και τα παιδιά μου σήμερα
το γάλα τσου δε πίνουν.

Έχω πολλούς λογαριασμούς
απάνου στο τραπέζι,
και το μωρό τη πάνα του
όλο μου τηνε  χέζει.

Ψάχνω μέσα τσι τσέπες μου
αλλά δε βρίσκω μια,
και ούλοι μου φωνάζουνε
κάμε οικονομία.

Ένα ντουφέκι ήθελα
να πάω να αυτοκτονήσω,
αλλά το πούλησα κι αυτό
μήπως και κονομήσω.

Γ.Ι.Δ.Α.

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

δε παίζεσαι ρε φίλε οτι και να γράφεις προκαλεί αυθόρμητο γέλιο.

μπράβο και πάλι.

Ανώνυμος είπε...

ειναι αστειο γελασα παρα πολυ αλλα μεσα μου πονεσα γιατι ειναι η σημερινη πραγματικοτητα. νομιζω οτι ειναι απο τα καλυτερα σου.
μπραβο και απο εμενα

Ανώνυμος είπε...

ευτυχως που υπαρχεις και εσυ και μας κανεις και γελαμε. μπραβο τριτο και απο εμενα.

Ανώνυμος είπε...

Δε παίζεσαι ρε φίλε....με τιποτα μιλαμε.

καλη συνεχεια....απο τα παγωμενα

Ανώνυμος είπε...

πολλοι λεφτα επειρανε
με ευθεια αναθεσεις
κι εσυ δεν εχεις ουτε χαρτι να σκουπιστεις
την ωρα που πας να χεσεις

Γ.Ι.Δ.Α. είπε...

πολλοι λεφτα επειρανε
με ευθεια αναθεσεις
μα εσενα δεν σου δωσανε
χαρτι να πας χεσεις.

Ανώνυμος είπε...

καλά μας τα πες γιδα μου
όλοι είμαστε στη γκρίνια
το πιο μεγάλο πρόβλημα
είναι τα μπικικίνια,

τωρα λεφτα δεν έχουμε
δεν έμεινε δεκάρα
καθόλου δεν αντέχουμε
και ειμαστε για σμπάρα

και όσοι απο μας τζογάρουμε
σε λάθος πια πορεία
τα αρχίδια μας θα πάρουμε
μέσα στα πρακτορεία.

Ανώνυμος είπε...

αψογος ο ποιητης!!!