Ομιλίες


Δεν μπορούμε να μιλάμε για θέατρο στη Ζάκυνθο, χωρίς να αναφερθούμε στις «ομιλίες».
« Οι 'ομιλίες' είναι ιδιότυπο λαϊκό θέατρο που αναπτύχθηκε το 17ο και 18ο αιώνα με την επίδραση του Κρητικού Θεάτρου και της Comedia dell' arte.
Τελικά δημιουργήθηκαν 'ομιλίες' ζακυνθινές. Η ζακυνθινή δημιουργία απαλλάχτηκε τελείως από την κρητική επίδραση. Η παράδοση καλύπτει όλο το 19ο αιώνα.
Οι Ζακυνθινοί όμιλοι συνεχίζουν να παίζουν διασκευασμένα τα κρητικά έργα, τα έργα του παλιότερου και του σημερινού ζακυνθινού λαϊκού θεάτρου. Στις 'ομιλίες' παίζουν αποκλειστικά άντρες ηθοποιοί, που υποδύονται και τους γυναικείους ρόλους, φορώντας μάσκες. Το κείμενο είναι δεκαπεντασύλλαβος στίχος που απαγγέλλεται με μακρόσυρτη προφορά .»
Λαϊκοί όμιλοι από την πόλη, και κυρίως από τα χωριά, συνεχίζουν αυθεντική την παράδοση των 'ομιλιών' και στον 21ο αιώνα, γράφοντας και παριστάνοντας 'ομιλίες' με θέματα ζωντανά, καυτηριάζοντας και σατιρίζοντας την καθημερινή πραγματικότητα της Ζακύνθου.

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Τραγούδια υποψηφίων Δημάρχων και πολιτευτών!!!


1. Παρ΄ τα όλα δικά σου.
Έντεχνο.



Παρ΄ τα όλα, όλα δικά σου
για να ζήσεις τα όνειρα σου
Δήμο θέλεις να κυβερνήσεις
Δήμαρχος θέλεις πλέων να ζήσεις.

ρεφρέν
Να έχεις σε όλα να κάνεις κουμάντο
και οτι όνειρο σου ΄ρχετε καν΄ το
δόξα όση θέλεις δική σου
θα ζηλεύουν και οι εχθροί σου.

Μα κανένας δε θα μπορέσει 
να σου πάρει τη νέα σου θέση
θα ΄χεις όλο το κόσμο μαζί σου
σε στηρίζουν κ΄ οι οπαδοί σου!!!


Ένα μόνο πρέπει να κάνεις
τους εχθρούς σου να τους ξεκάνεις
κι όσοι κοιτούν να σου πάρουν θέση
χτύπησέ τους κάτω απ΄ τη μέση

ρεφρέν
Να έχεις σε όλα να κάνεις κουμάντο
και οτι όνειρο σου ΄ρχετε καν΄ το
δόξα όση θέλεις δική σου
θα ζηλεύουν και οι εχθροί σου.



2. Πονάω μάνα.
Λαϊκό



Πονάω μάνα  μου πονάω 
και σα σκυλί ολ΄ αγλιφτάω (γαυγίζω)
κανένας δε μπορεί να νοιώσει 
τις σόλες μάνα που έχω λιώσει.

Γυρίζω σα τρελός γυρίζω
το κόσμο όλονε διορίζω
για να αρπάξω κανα ψήφο
όλους εγώ τώρα τους γλύφω.

ρεφρέν
Μα σαν θα πάρω ΕΓΩ τη θέση
θα κάνω ΕΓΩ ότι μ΄ αρέσει
θα κάνω ΕΓΩ ότι γουστάρω
τις γκομενούλες θα φρικάρω.

Θα έχω μια ζωή ξεπετά 
και θα μου δίνουνε τα ρέστα
θα τα χαλάω στα μπουζούκια 
και θα μου ανάβουνε τσιμπούκια. (κανονικά!!! πονηροί όλοι σας)

Και θα γουστάρω τη ζωή μου
κι όταν ασπρίσει το μαλλι μου
τη σύνταξη μου θε να πάρω
πλούσιο θα ΄χω κουμπάρο. (Σαμαρά)

ρεφρέν
Μα σαν θα πάρω εγώ τη θέση
θα κάνω εγώ ότι μ'αρέσει
θα κάνω εγώ ότι γουστάρω
τις γκομενούλες θα φρικάρω.

1 σχόλιο:

Παναγιώτης Γ. είπε...

Γι αυτό μη γίνεις πρόεδρος
κι αν ήσουνα να φύγεις
μαχαίρι να 'ναι η πένα σου
και τα στραβά να θίγεις.

Γι αυτό μη γίνεις δήμαρχος
και μείνε πατριώτης,
παιδί της βότκας ήσουνα
του ούζου γίνε πότης.