Ομιλίες


Δεν μπορούμε να μιλάμε για θέατρο στη Ζάκυνθο, χωρίς να αναφερθούμε στις «ομιλίες».
« Οι 'ομιλίες' είναι ιδιότυπο λαϊκό θέατρο που αναπτύχθηκε το 17ο και 18ο αιώνα με την επίδραση του Κρητικού Θεάτρου και της Comedia dell' arte.
Τελικά δημιουργήθηκαν 'ομιλίες' ζακυνθινές. Η ζακυνθινή δημιουργία απαλλάχτηκε τελείως από την κρητική επίδραση. Η παράδοση καλύπτει όλο το 19ο αιώνα.
Οι Ζακυνθινοί όμιλοι συνεχίζουν να παίζουν διασκευασμένα τα κρητικά έργα, τα έργα του παλιότερου και του σημερινού ζακυνθινού λαϊκού θεάτρου. Στις 'ομιλίες' παίζουν αποκλειστικά άντρες ηθοποιοί, που υποδύονται και τους γυναικείους ρόλους, φορώντας μάσκες. Το κείμενο είναι δεκαπεντασύλλαβος στίχος που απαγγέλλεται με μακρόσυρτη προφορά .»
Λαϊκοί όμιλοι από την πόλη, και κυρίως από τα χωριά, συνεχίζουν αυθεντική την παράδοση των 'ομιλιών' και στον 21ο αιώνα, γράφοντας και παριστάνοντας 'ομιλίες' με θέματα ζωντανά, καυτηριάζοντας και σατιρίζοντας την καθημερινή πραγματικότητα της Ζακύνθου.

Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2018

Επικήδειος. Πόβερο Καρναβάλι 2018
















Νιόνιο μαόχτηκαν εδώ
κηδεία να σου κάνουν,
παπάδες κι ένας συφερτός
τη χήρα να γλυκάνουν
.

Τσου βλέπετε ούλοι έτοιμοι
το Νιόνιο να διαβάσουν,
τσι πόρτες του παράδεισου
να τσι παραβιάσουν
.

Με το αζημίωτο βεβαία
ύμνους, τρανούς θα πούνε,
η χήρα και το ορφανό
να ευχαριστηθούνε.


Και να του σβήσουν τα παλιά
τα ωραία εκείνα χρόνια,
τότε που το κυνήγαγαν
Διαόλοι και Δαιμόνια.

ΝΙΟΝΙΟ

Τότε που ΄σουν νεότερος
και σκρόπαγες το χρήμα,
μέσο στο θέο εβάζανε
να μη σου μείνει κρίμα.
 
Τότε που τσι κυνήγαγες
ξεβράκωτος στ΄ αλώνι,
τότε που δε προλάβαινες
να βάλεις παντελόνι.

Αλλά λίγο που εγέρεσες
λίγο η κρίση που ήρθε,
έχασες τα σουλάτσα σου
εδώθε και εκείθε.

Η χήρα όλο παράπονα
πως δε τη βγάζεις βόρτα,
μα το μυαλό σου ήτανε
τσι γκόμενας τα κόλπα.

Αλλά δε τα κατάφερνες
τώρα πολύ καλά,
θέλεις η ηλικία σου
και τ΄ άσπρα σου μαλλιά;

Κ΄ η γκόμενα σου ζήταγε
συνέχεια αγκαλιές,
και τα βιάγκρα έτρωγες
σα να ΄τανε ελιές.

Πώς να αντέξει  Νιόνιο μου
η έρμη σου καρδία;
τα κόρδωσες απάνου τση
στη μέση τση βραδίας.

Και τώρα  μαοχτήκανε
εδώ να σε διαβάσουν,
κηδεία να σου κάμουνε
κι όχι να σε χλευάσουν

Δέσποτα  άρχισε χορό
να ψάλεις το Νιονιάκι,
γιατί όπως επέθανε
δε κλείνει το καπάκι…

Δεν υπάρχουν σχόλια: