Ομιλίες


Δεν μπορούμε να μιλάμε για θέατρο στη Ζάκυνθο, χωρίς να αναφερθούμε στις «ομιλίες».
« Οι 'ομιλίες' είναι ιδιότυπο λαϊκό θέατρο που αναπτύχθηκε το 17ο και 18ο αιώνα με την επίδραση του Κρητικού Θεάτρου και της Comedia dell' arte.
Τελικά δημιουργήθηκαν 'ομιλίες' ζακυνθινές. Η ζακυνθινή δημιουργία απαλλάχτηκε τελείως από την κρητική επίδραση. Η παράδοση καλύπτει όλο το 19ο αιώνα.
Οι Ζακυνθινοί όμιλοι συνεχίζουν να παίζουν διασκευασμένα τα κρητικά έργα, τα έργα του παλιότερου και του σημερινού ζακυνθινού λαϊκού θεάτρου. Στις 'ομιλίες' παίζουν αποκλειστικά άντρες ηθοποιοί, που υποδύονται και τους γυναικείους ρόλους, φορώντας μάσκες. Το κείμενο είναι δεκαπεντασύλλαβος στίχος που απαγγέλλεται με μακρόσυρτη προφορά .»
Λαϊκοί όμιλοι από την πόλη, και κυρίως από τα χωριά, συνεχίζουν αυθεντική την παράδοση των 'ομιλιών' και στον 21ο αιώνα, γράφοντας και παριστάνοντας 'ομιλίες' με θέματα ζωντανά, καυτηριάζοντας και σατιρίζοντας την καθημερινή πραγματικότητα της Ζακύνθου.

Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Το πατάκι.



Μωρή εξεμωράθηκες
και θες χαλί στη πόρτα;
ξέρεις ότ΄  είναι ακριβό
κι ας σε βαστάει ρώτα.

Tώρα μωρή που το ΄καμε
εκειός εκεί τραγούδι,
εκειός εκεί ο πόντιος
ευτούνο το λουλούδι,



ξέρεις που φτάσαν οι τιμές
σε τούτο δω το πράμα;
που για να το βρεις σήμερα
πρέπει να γίνει θάμα!

Τρέχα μωρή στη νόνα σου
και ζήτα να σου δώσει,
ένα παλιό τσι στραπουντί
στη πόρτα σου να στρώσει,

και άσε τσι πολυτέλειες
κι αυτό το Παντελίδη
γιατ΄ όπως εκατάλαβες
είναι μεγάλο @ρχίδι.

Τον έβαλε ο διάοτσος
να μου το κάνει άσμα,
πως τάχατες περίμενε
ένα σπουδαίο πλάσμα

άμε στο διάολο ο ζουμπάς
που θέλει και γυναίκα
που αν έβρει μια ευτός ευτού
εγώ θα έβρω δέκα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: