Ομιλίες


Δεν μπορούμε να μιλάμε για θέατρο στη Ζάκυνθο, χωρίς να αναφερθούμε στις «ομιλίες».
« Οι 'ομιλίες' είναι ιδιότυπο λαϊκό θέατρο που αναπτύχθηκε το 17ο και 18ο αιώνα με την επίδραση του Κρητικού Θεάτρου και της Comedia dell' arte.
Τελικά δημιουργήθηκαν 'ομιλίες' ζακυνθινές. Η ζακυνθινή δημιουργία απαλλάχτηκε τελείως από την κρητική επίδραση. Η παράδοση καλύπτει όλο το 19ο αιώνα.
Οι Ζακυνθινοί όμιλοι συνεχίζουν να παίζουν διασκευασμένα τα κρητικά έργα, τα έργα του παλιότερου και του σημερινού ζακυνθινού λαϊκού θεάτρου. Στις 'ομιλίες' παίζουν αποκλειστικά άντρες ηθοποιοί, που υποδύονται και τους γυναικείους ρόλους, φορώντας μάσκες. Το κείμενο είναι δεκαπεντασύλλαβος στίχος που απαγγέλλεται με μακρόσυρτη προφορά .»
Λαϊκοί όμιλοι από την πόλη, και κυρίως από τα χωριά, συνεχίζουν αυθεντική την παράδοση των 'ομιλιών' και στον 21ο αιώνα, γράφοντας και παριστάνοντας 'ομιλίες' με θέματα ζωντανά, καυτηριάζοντας και σατιρίζοντας την καθημερινή πραγματικότητα της Ζακύνθου.

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

Στο Καστρινό

Καστρινός
Με ΄καμες  κι ανατρίχιασα
με ένα δικό σου ποίημα
και το μυαλό αρχίνισε
να φτιάχνει νέα ρίμα.

Τι να απαντήσω τι να πω
τι να πρωτοφωνάξω;
που στο μυαλό οι σκέψεις μου
με κάμανε κα κλάψω.

Τα άδικα είναι πολλά
και τα ΄χω μαζεμένα
σε μια γωνία μέσα μου
ήταν φυλακισμένα.


Και τώρα τι εγύρευες
να μου τα ξαναγκρίσεις  (ενοχλήσεις)
και τη ζωή μου απ΄ την αρχή
ούλη να μου γυρίσεις;

Μου λέγανε απ΄ το σχολειό
δύο πράγματα να νοιώσω,
<Πατρίδα> και <Οικογένεια>
και τη ζωή να δώσω.

Και η πατρίδα με ΄στειλε,
παιδί, εκεί στον Έβρο     (502 Μ.Τ.Π Καβύλη  Έβρου)
σ΄ ένα υγρό στρατόπεδο
τον αντρισμό να έβρω.

Εκεί πάνω μου δείξανε
κρεβάτια να τεντώνω.
Σ΄ εκείνο που ειδικεύτηκα;
ανθρώπους να σκοτώνω!

Το χρέος μου τέλειωσα,
υπόδειγμα στρατιώτης
και τη ζωή την άρπαξα
σα να ΄μουνα ιππότης.

Άνοιξα ένα μαγαζί
άρχισα να δουλεύω
επλήρωνα λογαριασμούς
χωρίς να κοροϊδεύω.

Μα κάθε χρόνο ζήταγαν     (από βιβλία εσόδων εξόδων 5%,
να δίνω παραπάνω              σε ΦΠΑ 8, 13, 23%, σε πολλές
καθόλου δε τους ένοιαζε     έκτακτες εισφορές και η
τι μπικικίνια πιάνω.             καταστροφή το ευρώ κλπ κλπ)

Έκανα οικογένεια
απόκτησα παιδία
και πάντα μου εδούλευα
χωρίς βαρηγκωμία.

Τσι τράπεζες δεν τσι ,ξερα
δάνειο δεν επήρα
πάντα μου τσι απόφευγα
αυτό μου ΄λεγε η πείρα.

Πάντα τα χέρια μου έβλεπα
τσι δύσκολες τσι ώρες
σε τούτα υπολόγιζα,
κι ας είχα δέκα κόρες.


Μα κάποιοι αποφασήσανε
πως τα ΄φαγα μαζί τσου
και πρέπει λέει να τσου σταθώ
σε αυτούς και στο παιδί τσου.  (τραπεζικό σύστημα)

Και από τότε αρχίσανε
που λες να με χρεώνουν
λες και τσου πήρα δανικά
για να ΄χουν να πληρώνουν;

Φέσια μεγάλα μου ΄βαλαν
και πρέπει να πληρώσω
μα που να τα ΄βρω ο έρημος;
έχω να τσου τα δώσω;

Τώρα χρωστάω τσι τράπεζες
χρωστάω και στο κράτος
και από το πολύ το τρέξιμο
μου έχει φύγει ο πάτος.

Όσο και να προσπαθώ,
όσο εγώ κι αν τρέχω,
το χρήμα μου εστέρεψε
άλλα εγώ δεν έχω.

Το μόνο μου μου έμεινε
είναι τα δυο παιδία,
να πάρτε τα και βάρτε τα
στη σύγχρονη δουλεία.

Και τώρα που διαλύσατε
την οικογένεια μου
τίποτα δε μου έμεινε
απ΄ τα ιδανικά μου.

Γι΄ αυτό λοιπόν προσέχετε
μη πάει και μου τη δώσει
γιατί δε θα ΄ρθω μόνος μου
κι ο Θέος δε θα σας σώσει.

Ρουφιάνοι εσείς δωσίλογοι
σκουλήκια πουλημένα
που μας υποδουλώσατε
σε συμφερόντα ξένα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: